پخت ظروف میناکاری یا کوره کاری مینا آخرین پروسه ساخت است. در این مرحله ظروف نقاشی شده برای ماندگاری و جلای رنگ ها در کوره های مخصوص با دمای 600 الی 800 درجه حرارت می بینند. این کار بسیار مهم است چرا که در صورت حرارت کم یا حرارت زیاد ظروف مینا آسیب می بیند. سوختن یا تغییر بد رنگ ها از جمله مشکلاتی است که در صورت کوره کاری نادرست ممکن است بوجود آید.
همانطور که قبلا هم بیان کردیم استاد مرتضی اسماعیلی در تمامی مراحل کار منجمله کوره کاری نظارت داشته تا به بهترین شکل ظروف نقاشی شده کوره تولید گردند. تمامی مراحل سخت ظروف مینا به یکدیگر وابسته هستند. از تولید زیر ساخت ظروف تا مرحله پخت مینا . استفاده از اجناس با کیفیت ( زیر ساخت مس , رنگ مخصوص مینا , لعاب و … ) باعث می گردد تا محصول نهایی کیفیت بهتری داشته باشد. اگر هر مرحله از کار بدرستی انجام نشود شاید استادکار مجبور به اسقاط کردن آن محصول شود.
محصولات میناکاری تنوع زیادی دارند که می توان به بشقاب, گلدان, کاسه و قدح, قاب‌های عکس, تابلوهای مینا , تندیس , قندان , میوه خوری و … اشاره نمود. برای هر کدام از آنها در مرحله پخت نکات مشخصی باید رعایت شود. کسب تجربه و اطلاعات مورد نیاز در این زمینه به سال ها تلاش و ممارست نیاز دارد. تفاوت کار خوب و کار ضعیف پیرو همین تجربه کاری مشخص می گردد.
برای پخت ظروف میناکاری کوره های گازی و کوره های برقی وجود دارد. هر کدام از آنها مزایا و معایب خاص خود را دارند. مهمترین عامل در موفقیت نهایی تجربه استفاده از آنهاست. هر چه استادکار اطلاعات بیشتری در مورد پروسه ساخت مینا داشته باشد بهتر می تواند مرحله پخت را انجام دهد .
در صورتی که زیر ساخت ظروف مینا از فلزاتی غیر از مس باشد استاد کار بایستی دمای کوره را بر اساس نوع فلز زیرساخت تغییر دهد. ممکن است تجربه کار در کنار کوره میناکاری برای همه قابل تحمل نباشد چرا که در دمای بالا برای ساعت ها بایستی بصورت دقیق بر کار پخت ظروف نظارت داشت.
